Η κόρη είναι το σύμβολο του νέου, του ανοιχτού στην εμπειρία

Η Περσεφόνη πριν την αρπαγή είναι η κόρη που ανήκει στην μητέρα της ,στον αγρό, στην αθωότητα

Ζει μέσα από τις επιθυμίες των άλλων Είναι η γυναίκα ( ή ψυχή γενικότερα) που παραμένει σε θέση αναμονής, προσκολλημενη στο ρόλο του " καλού παιδιού ".Δεν επιλέγει, δεν αποφασίζει, δεν εγκαταλείπει σχέσεις ασφαλείας ακόμη κι αν είναι ασφυκτικες ..

Παραμένει συναισθηματικά εξαρτημένη και ζει με την φαντασίωση ότι οι άλλοι θα την καταλάβουν και θα την προστατευσουν

Ο Άδης αντιπροσωπεύει το Ασυνείδητο Η αληθινή ωρίμανση απαιτεί κάθοδο, ρήξη και ανάληψη ευθύνης

Αν η σκια δεν ενσωματωθεί εκφράζεται

α) μέσα από υπερβολικό άγχος χωρίς αντικείμενο

β) Συναισθηματική εξάρτηση

γ) Εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στα θέλω και πρέπει

Η ουσιαστική ψυχολογική μετάβαση της επιτυγχάνεται όταν η Περσεφόνη αποδέχεται τον διττό της ρόλο

Δεν εγκαταλείπει την μητέρα της αλλά δ ε ν ανήκει πλέον σε κανέναν

Δεν αρνείται τον Αϊδη αλλά δεν τον υπηρετεί τύφλα

Γίνεται μεσολαβήτρια μεταξύ ζωής και θανάτου, επιφάνειας και βάθους

Έτσι η σκια της μετασχηματιζεται : Από άρνηση γίνεται δύναμη

Δεν είναι πια μόνο " κόρη "αλλά εκείνη που περνώντας από την σκοτεινή νύχτα του εαυτού φέρνει Άνοιξη στην ψυχή ο χ ι γιατί την είχε πάντα αλλά γιατί την έφτιαξε μόνη της..