“ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ”(ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ)
Γράφει ο Ελύτης στον «Μικρό Ναυτίλο» «ΣΤΙΣ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ υπήρχε μια μακαριότητα, ένα μεγαλείο, που έφτασαν ως τις ημέρες μας άθιχτα. Η πατούσα μας που ανασκαλεύει την ίδιαν άμμο, το νιώθει. Περπατάμε χιλιάδες χρόνια……»
Και ο Γιώργος Σεφέρης αποφαίνεται: « Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος, ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε την ίδια γλώσσα».
Ίδια γη, ίδια γλώσσα 3000 χρόνια !!
ΤΡΕΙΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΜΕ…
Δικαιοσύνη δίκαιον νόμος ελεημοσύνη ελεήμων Ελευθερία αρετή έμβρυον ουρανός αιθήρ Ήλιος άστρα σελήνη αήρ (αέρας) πατήρ Μήτηρ χρόνος άγγελος ψυχή άναρχος Άκληρος τέχνη αριθμός άνθρωπος φόβος Θυμός φίλος αρμονία θεός θεά Το θείον θαύμα θεραπεύω θερμαίνω γαία Γάμος γενεά γόνος διάνοια παιδεία Είδωλον μύστης εκατόμβη μέλι ερπετό Οδός οίνος όμοιος ομφαλός όνομα Ορφανός οργή οστό όρκος όνειρον Ωκεανός τέχνη φύσις φήμη φάρμακο Νεκρός λαός λευκός κέντρο κεφαλή Σθένος σοφός στόμα στήθος κόσμος πολιτική θεωρία λογος διάλογος ενέργεια Πόλις πόλεμος πλούτος πνοή ποιητης κλπ
Κι αν ακόμη δεν χρησιμοποιούμε τις ίδιες λέξεις ,χρησιμοποιούμε σύνθετες ή παράγωγες πχ. Μπορεί το ύδωρ να έγινε νερό, αλλά έμεινε το υδραγωγείο και ο υδροφόρος ορίζοντας. Μπορεί η ναύς να ονομάζεται πλοίο σήμερα, αλλά ο χώρος κατασκευής ονομάζεται ναυπηγείο και έχουμε σε χρήση τις λέξεις ναύτης, ναυτιλία, ναυτικός, ναυτίλος κ.λπ. Η γλώσσα μας είναι ενιαία και αδιαίρετη, σε όλες τις μορφές της και λεξικούς τύπους, όπως Ιωνική, Αιολική, Δωρική και Αττική.
Η γλώσσα του Ομήρου είναι τέλεια και ολοκληρωμένη και αποτελείται από 200.000 λέξεις! Πόσες χιλιάδες χρόνια χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί ;;(Κανείς νοήμων άνθρωπος δεν πιστεύει ότι δημιουργήθηκε σε εκατό ή διακόσια χρόνια ) O αστρονόμος Κ. Χασάπης μελετώντας τους ορφικούς ύμνους διεπίστωσε ότι πρώτοι οι ορφικοί είχαν συλλάβει και διατυπώσει την έννοια του ηλιοκεντρικού συστήματος (όχι ο Κοπέρνικος!) . ΠΡΩΤΟΙ ΟΙ ΟΡΦΙΚΟΙ διετύπωσαν ότι ο ήλιος ευρίσκετο κατά την εαρινή ισημερίαν στην περιοχή του Ταύρου από το 3.620 π.Χ. μέχρι το 1841 π.Χ. και από το 5000 π.Χ. είχαν καθορίσει και καταγράψει τις διαδοχικές θέσεις του Βόρειου Πόλου και επομένως τις αποκλίσεις του πόλου ενώ από το 11.860 π.Χ. είχαν προηγμένες γνώσεις και μελετούσαν τα φαινόμενα του σύμπαντος ! Η μελέτη των Ορφικών Ύμνων αποδεικνύει, ότι οι Έλληνες πριν τον κατακλυσμό του ΩΓΥΓΟΥ και την καταβύθιση της ΑΙΓΗΙΔΟΣ, δηλ. από την εποχή που εμφανίσθηκε ο άνθρωπος και υπήρξε η ελληνική φυλή, έζησε και ζει αδιατάρακτα χωρίς να εκριζωθεί ή αλλοιωθεί στον ι δ ι ο χ ώ ρ ο στον οποίο και σήμερα βρίσκεται.
Στον «Μικρό Ναυτίλο» γράφει ο μεγάλος μας ποιητής, «Όταν άνοιξα τον οδηγό μου (για να πορευτώ στην πλοήγηση) κατάλαβα .Μήτε σχεδιαγράμματα, μήτε τίποτα. Μόνο λέξεις. Αλλά λέξεις που οδηγούσαν μ’ ακρίβεια σ’ αυτό που γύρευα». Σύμφωνα με τον Ελύτη, αν γνωρίζουμε το νόημα των λέξεων μπορούμε να πορευτούμε με επιτυχία στο μακρύ ταξίδι της ζωής μας
Ο εφευρέτης και θεμελιωτής του Κώδικα, της Ελληνικής Γλώσσας, κύριος Σημαιοφόρος Θεολόγος πάει ακόμη πιο βαθιά στην λέξη και ορίζει ότι: «Αν γνωρίζουμε το νόημα του κάθε γράμματος, γνωρίζουμε επακριβώς την έννοια κάθε λέξεως (www.ramafa.gr και ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ you tube ). Έτσι λοιπόν η λέξη ΨΥΧΗ, σημαίνει: Ψ = Π+Σ = Πυρ εσωτερικό Υ = που συσσωρεύεται σε μεγάλη ποσότητα Χ = στο χοϊκό σώμα Η = που είναι φανερό
Η Π Σ Υ Χ Η δηλαδή πάσχει, αλλά το Ψ ή Π+Σ μας παραπέμπει στη λέξη ΠΟΣΙΣ =Υγρό. Μ’ αυτό καταλαβαίνουμε ότι η ΨΥΧΗ υγραίνεται, όταν πληγωθεί ή παραπλανηθεί, δηλαδή όταν χάσει το Πύρ της. Σ’ αυτήν την περίπτωση ο λαός μας λέει «μου κρύωσες την ψυχή…». Με τον Κώδικα του Έλληνος Λόγου η λέξη ΠΣΥΧΗ ή ΨΥΧΗ μάς ιστορεί τον εγκλωβισμό του Πυρός στο Χ = χοϊκό σώμα μας, αλλά και με θαυμαστό τρόπο μας πληροφορεί, πως όταν φύγουμε απ’ αυτόν τον κόσμο το ΧΗ = χοϊκό σώμα παύει να φαίνεται, το Υ δεν συγκρατεί πλέον την δύναμη της ζωής, το Σ χάνεται, γιατί δεν υπάρχει πια έσω χώρος και εν τέλει, μένει μόνον το Π = Πυρ ως Αιώνιο και Αθάνατο στοιχείο που γυρνά στην πηγή του.
Όταν διάβασα αυτή την ερμηνεία, θυμήθηκα τα λόγια του πατριάρχη της ελληνικής φιλοσοφίας ΠΛΑΤΩΝΑ "Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος αυτάρ εμοί γένος ουράνιον" Δηλ. είμαι παιδί του ουρανού και της γης,το γένος μου είναι ουράνιον. Και ο μεγάλος μας λογοτέχνης Καζαντζάκης έγραφε "περπατώ την γη ζωσμένος τον ουρανό".
Παιδί του Ουρανού και της Γης, ο Άνθρωπος, μας φανερώνει με τον Κώδικα του Έλληνος Λόγου τα μεγαλειώδη χαρίσματά του. Κωδικώς ΆΝΘΡΩΠΟΣ σημαίνει:
ΑΝ = την αρχική δύναμη του Νοός-Διάνοια ΘΡΩ = που παράγει θορόν επί πλανήτου ΠΟς = και κλείνει εντός του το Πύρ, ως πρώτο στοιχείο υλικής δομήσεως, αλλά και . ως Πατρική-Θεϊκή πυροδοσία.
Ως ΑΝ - ΘΡΩΠΟΣ, είναι ο Νους που Θεραπεύει. Με το Θ+Ρ= Θέασις Ροής φωτισμού, σημαίνεται αυτός που έχει θωριά, που διατυπώνει Θεωρία, που γράφει Θούριους και έχει Θάρρος, ενώ με τα γράμματα ΩΠΟς εμφανίζεται η έννοια του Έπους ή πυρίνου διηγηματικού λόγου. Ο ΑΝ-ΘΡ-ΩΠΟς, δηλαδή, είναι η Διάνοια που κατέχει τον σπερματικό (θορό) Λόγο (Έπος).
Μαγικό! Θαυμαστό το ταξίδι στα νοήματα των λέξεων, με οδηγό τον Κώδικα του Eλληνος λόγου. Μία λέξη που με εντυπωσίασε, από το λεξικό μας, είναι το ΥΠΑΡ = ΖΩΝΤΑΝΗ ΟΠΤΑΣΙΑ. Σκέφθηκα, ότι αυτή η ζωντανή οπτασία, αν επιθυμήσει να αποκτήσει ένα σπίτι ή ένα χώρο, τότε ζητά μία Κάσα, που στο λεξικό μας σημαίνει Οικία – Καλύβη. Τότε το ΥΠΑΡ + ΚΑΣΑ (Κ+Σ=Ξ) γίνεται ΥΠΑΡΞΗ, δηλαδή μια ζωντανή οπτασία έλαβε σώμα. Κωδικώς, η λέξη ΚΑΣΑ σημαίνει: ΚΑ = εδώ κάτω στέρεον σώμα ΣΑ = με έσω χώρον
Το θαυμαστό είναι, ότι αυτή την ΚΑΣΑ (Κ Σ) την αποκτούμε με την ΚΥΗΣΗ (Κ Σ). Κωδικώς ΚΥΗΣΙΣ σημαίνει: Κ = το γαιώδες σώμα Υ = που συσσωρεύει μεγάλη δύναμιν Η = η οποία γίνεται λίγο λίγο φανερά (διόγκωσις κοιλιάς) Σ = η διεργασία συντελείται εντός εσωτερικού χώρου Ις = δια συνεχούς τροφοδοσίας μέχρι να ολοκληρωθεί ο σκοπός .
Ο φυσικός πατέρας ΓΕΝΝΑ = εκ του μη όντος φέρνει στο είναι, ενώ η μητέρα ΓΕΝΝΑ= φέρνει στον κόσμο.
Κωδικώς γεννώ σημαίνει: ΓΕ = Από το γαιώδες σώμα εκτείνεται Ν = βάσει Νοός και Νόμου, η δύναμις η οποία θα εμφανίσει ΝΩ = ένα νέο Νου στον γήινο χώρο
Η ΓΥΝΗ χρειάζεται: ΓΥ= γαιώδες σώμα με συσσωρευμένη δύναμη ΝΗ = ώστε να φέρει σε πέρας το μεγάλο έργο, που θα φανερώσει ένα νέον Νουν.
Το ρήμα γεννώ έχει δύο Ν για να δηλωθεί ο Νους του γονέως και ο Νους του τέκνου.
Το ΕΝ- ΒΡΥ-ΟΝ είναι = Το εντός (μέσα στο σώμα της μητέρας) τρεφόμενο με πλήρη υγρή τροφή.
Με το Β+Ρ έχουμε το ρήμα ΒΡΥΩ που σημαίνει είμαι πλήρης.
Μέσα στο ρήμα ΒΡΥΩ υπάρχει το ρήμα ΥΩ που σημαίνει ΒΡΕΧΩ, για να δηλωθεί ότι το ΕΝ-ΒΡΥ-ΟΝ είναι το εντός τρεφόμενο, με πλήρη υγρή τροφή, Όν.
Το ΕΝΒΡΥΟΝ επειδή έρχεται στη Μ= Ορατή φύση λέγεται και ΕΜΒΡΥΟΝ
Όταν γεννηθεί λέγεται ΒΡΕΦΟΣ = Το τρεφόμενο που αντικρίζει το φως (φος)
Το Φ επίσης δηλώνει την πρώτη και βασική τροφή του όντος που είναι το φως
Ο άνθρωπος γεννιέται Γ- ΥΜΝΟΣ διότι είναι στη γη μόνος, αλλά και όλη η ύπαρξίς του είναι Γ = Επί της γης ένας ΥΜΝΟΣ
Κατά την ελληνική παράδοση, στους νεκρούς έβαζαν έναν οβολό στο στόμα, ως κόμιστρο, για να τους παραλάβει ο Χάρων. ΒΟΛΟΣ σύμφωνα με το λεξικό σημαίνει παν το ριπτόμενον.
Κατά τον Κώδικα σημαίνεται: ΒΟ = η ενέργεια σε χώρο ΛΟς= του ηλίου σε χώρο
Τι είναι το ριπτόμενον; είναι η ενέργεια του ήλιου που δημιουργεί τα σώματα μας και τα τρέφει, από γεννήσεως έως θανάτου. Άρα πήραμε από τον ήλιο μια ΒΟΛΗ και αποκτήσαμε σώμα .Όταν αυτός ο βόλος ή βολή φτάσει στον πλανήτη γίνεται ΒΩΛΟΣ =ΧΩΜΑ (σύμφωνα με το λεξικό). Όταν φεύγουμε από τον πλανήτη, αυτόν τον βώλο τον παραδίδουμε. Να λοιπόν ο οβολός ! Άρα επιστρέφουμε στον Χάρωνα-Χρόνο τον βώλο μας ή τον οβολό μας ή το σώμα μας.
Ως επίλογο σκέφτομαι τους στίχους του Νικηφόρου Βρεττάκου:
«Όταν κάποτε θα φύγω από τούτο το φως, θα ελιχθώ προς τα επάνω όπως ένα ρυάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω ελληνικά, επειδή δεν ξέρουν γλώσσες μιλάνε μεταξύ τους με μουσική.»
Καλλιόπη Πατέντα
ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ you tube ( Σημαιοφόρος ) Ελληνικό λεξικό διεθνών λέξεων - Κ. Δούκας
Ορφικά : Ιωάννου Πασσά
|
